Quotes Verbindingsdagen
Er werd gepraat en gelachen. Er werd gegeten en geplaagd, gewandeld en eten gemaakt. Er was lawaai en er was oorverdovende stilte, die alles beroerde wat geen woord kon benoemen
Christine, mama van Steven en Sylvie, in Anders Nabij
“Het is best wel spannend om met een paar onbekende mensen met dezelfde “rugzak” (het verlies van je kind), samen een paar dagen door te brengen. De ontvangst is hartelijk en we maken kennis met elkaar met lekkers uit de streek. Dat neemt de spanning weg en we voelen ons vlug op één of andere manier verbonden met elkaar. Geland in Rochefort-Du-Gard (bij Avignon), valt alle schroom om over je kind te praten, weg. Iedereen beleeft het verlies van zijn kind anders en toch zijn er zoveel gelijkenissen, begrip en warmte. Voor mij was het steeds een stapje dichter bij mezelf komen, zoeken naar mijn ware ik. Er wordt over gevoelens gepraat en geluisterd. Creatief bezig zijn brengt voor mij mijn gevoelens naar boven. Je eigen metaforen bedenken en uiting geven. Die van anderen begrijpen, geeft inzicht. Ze krijgen betekenis, een houvast, geven steun. We eten samen en smeden vriendschappen. Het blijft het een hele veilige omgeving, even weg uit je dagelijkse leven en met professionele begeleiding als vangnet. Hier ben je nooit alleen tenzij je het zelf wilt. Hier bepaalt je gsm niet wat je denkt en doet. Hier krijg je aandacht voor wat je echt voelt. Hier mag je praten over je kind, over je verlies, je rouwbeleving en wat het met je doet. Hier mag je huilen en lachen met lotgenoten, je eigen zelf zijn. Voor mij geen gemakkelijk moment en toch een verlangen om mijn eigen diepte te ontdekken want ik weet dat ik daarvoor gekomen ben. Het neemt de spanning die in je zit opgesloten weg. An heeft een grote empathie en begrijpt de ploeg. Ze helpt, samen met de andere therapeut, je inzicht te geven in wat je voelt. Katrien geeft elke dag het lichaam de nodige aandacht. Zacht bewegen, spieren activeren waarvan je niet eens van wist dat je die had, ’s morgens met de zon in je snoet je energie zacht voelen stromen, dingen doen die uit je comfortzone liggen, expressie met de steun van de ploeg. Het heeft me goed gedaan. Voelen krijgt meer aandacht dan denken. Een vreemde gewaarwording voor me. Hier mag je openlijk praten over je gevoelens. Hier geen oordeel, vooronderstellingen, veroordelingen, genadeloze reacties, afwijzing, alleen maar begrip en je gedragen voelen door de anderen, zelf al wilde ik me soms liever afzonderen met mijn eigen verdriet. Een lief woord hielp me praten, gaf me de klik, leidt me naar mijn diepste ik en geeft me veerkracht en energie. Hier is er een sfeer die ik in mijn gewone leven nooit ervaar. En dat neem ik ook mee naar huis. Avignon blijft nazinderen. Het verstrekt me. Ik ga de diepte niet meer uit de weg. Ik vind in het gewone leven een veilig en werkbaar kader voor mezelf. Stapje voor stapje ben ik dichter bij mezelf gekomen wat mij kracht en vertrouwen geeft. Avignon is in een prachtige omgeving, met begripvolle en lieve mensen, in een sfeer van vertrouwen, helend!” Hans (papa Maxim)
Papa Maxim
Tijdens mijn verblijf in het landelijke dorpje Rochefort du gard ben ik volledig tot rust gekomen. De naturelle aanpak van An en Katrien en de ontspannen sfeer zorgen ervoor dat iedereen zich snel "thuis" voelt. Het deed mij veel deugd om zonder schroom te kunnen spreken over het overlijden van mijn dochter en te luisteren naar ouders die gelijkaardige emoties hebben beleefd en nog beleven. Een top-locatie bovendien (mooie kamers, prachtig uitzicht over de vallei, verfrissend zwembad) waar plaats is voor een lach en een traan. Een goed evenwicht tussen eerlijke gesprekken en ontspannende uitstapjes, en op tijd aandacht voor de meer lichamelijke genoegens (relaxatie, food & drinks). Ik ben met een volle batterij weer naar huis gekeerd!
Jan (papa Ona)
Deel met je vrienden:
keyboard_arrow_up